Crnogorski kompozitor mlađe generacije, Milivoje Pićurić, predstavio se sinoć poklonicima muzičke umjetnosti, u okviru festivala „Barski ljetopis“. Na Maloj sceni u Starom gradu, publika je imala priliku da čuje pet autorskih kompozicija koje su nastale u posljednje tri godine. „Air“ za gudački kvartet, „Eleusa“ za violinu i klavir, „More moje“ za meco-sopran i klavirski kvintet, „Titex Intro“ za gudački kvartet i, premijerno, „Crveno sunce“ za klarinet i klavir izveli su neki od najdarovitijih crnogorskih muzičara: Novak Pavličić (klavir), Igor Pejović (violina), Stefan Pavićević (klarinet), Marija Mitrović (klavir), Lorena Janković (mecosopran) i gudački kvartet u sastavu Dušan Obrenović, Luna Kostadinović, Uroš Lapčević i Vladimir Drobnjak.

Moderator večeri, kompozitor Aleksandar Perunović je istakao da bi o muzici trebalo više da se razgovara, te da bi događaji kakav je sinoćnji trebalo da budu praksa. „Nije suština samo u izvođenju kompozicija, već moramo imati svijest o tome gdje smo, šta radimo, imamo li publiku, za koga radimo i kakva je perspektiva muzike.“

U djelima Milivoja Pićurića Perunović uočava stilsku raznolikost – od postminimalizma, preko neoklasicizma do smirenijeg zvuka tj. ultrastatičnosti. On pravi paralelu između svog i rada Milivoja Pićurića, te za sebe smatra da je agresivac i muziku ’hvata za vrat’ dok je Pićurić lirska varijanta koja, i kad ima kulminaciju, nema agresiju, kontroliše sve kako treba. Pićurićeva muzika, po njegovim riječima, ide na varijantu intuitivnog, spontanog, dok je on strogi formalista, konzervativac i ’strukturalista’. „Milivoje je harmoničar, njegova vertikala je jako interesantna, on pridaje važnost vrlo često melodijskoj liniji, aspektu koji je meni u drugom planu, i to je, obično, posljedica sticaja okolnosti, a ne pravljenja djela. Dobro je što ne pišemo svi isto, jer bi postali epigoni trenutnog stilskog opredjeljenja, podražavaoci trenutnih tekovina“, zaključio je Perunović.

Milivoje Pićurić otkriva da je pisanje minimalističkih kompozicija imalo za cilj približavanje publici jednom dramaturgijom koja traje od početka do kraja, te da je to otvoreno pitanje kojim se treba baviti. Što se stanja u muzici tiče, smatra da je bolje nego ikad.

„Imamo kompozitora i izvođača više nego ikad. Trebalo je, ipak, preživjeti prošlo vrijeme, izdržati da se klasikom bavimo ovdje gdje se sve svodilo na zbjegove, intelektualce, ljude koji stvaraju za sebe. Muzika bi trebalo da čovjeka čini nježnijim, a ljudi su ovdje nemuzikalni. Doduše, muzika nije ni mogla da se razvije u zemlji koja je bila zemlja ratnika, odbrane, gladi… Razvili su se književnost i slikarstvo za koje su potrebni olovka i kist, dok je za ovo bilo neophodno zanatsko obrazovanje i infrastruktura“, naglasio je Pićurić dodajući da je period SFRJ bio bogatiji muzički.

„Svi smo bili zajedno, bila je to velika država, sa beogradskom, ljubljanskom, zagrebačkom, sarajevskom scenom koje su imale ono soc-realističko u muzici. Jugoslovenska pop scena je imala veliki značaj, stvari su bile direktnije, životnije. Danas je sve to nekako apstraktno, udaljeno, hermetično… Klasična muzika bi trebalo da bude slika života običnog čovjeka, ali danas tu ima neke distance. Ono što najprije treba da uradimo je da izađemo iz koncertnih sala“, poručio je Pićurić ustvrdivši da danas nema ni najosnovnije kritike muzike. „Ne obraća se pažnja na dešavanja u muzici, ne uočavaju se bitni detalji, ima prikaza koncerata, ali bez kritike, zbog čega je onemogućen napredak kad je umjetnička muzika u pitanju“, zaključio je Milivoje Pićurić.

Pićurić je rođen u Podgorici 1985. godine. Osnovne studije kompozicije završio je na Cetinju u klasi prof. Žarka Mirkovića. Specijalističke studije je pohađao u Ljubljani u klasi prof. Pavela Mihelčića, a master u Beogradu kod prof. Srđana Hofmana. Njegov dosadašnji opus obuhvata kompozicije za solo instrumente, kamerne, horske i kompozicije za orkestre, koje su izvođene na više festivala u zemlji i inostranstvu. Bavi se primijenjenom i džez muzikom.